Για πρώτη φορά συνδέεται επιστημονικά η ασθένεια των Πικάσο, Ροντέν, Γουόρχολ με το ταλέντο τους. Μήπως ο «Κώδικας ντα Βίντσι», το μυστικό πίσω από την καλλιτεχνική μεγαλοφυΐα του Λεονάρντο, ήταν η... δυσλεξία; Και μήπως αυτή η δυσκολία με τις λέξεις ήταν το μυστικό για το ταλέντο και άλλων μεγάλων εικαστικών όπως ο Πικάσο, ο Ροντέν και ο Αντι Γουόρχολ;
Η ιδέα ότι διάσημοι ζωγράφοι, μουσικοί, αλλά και επιστήμονες, όπως ο Αϊνστάιν, ο Εντισον και ο Φάρεναϊτ, έπασχαν από κάποια μορφή αυτισμού ή δυσλεξίας δεν είναι καινούργια. Αλλά είναι η πρώτη φορά που αποδεικνύεται επιστημονικά η σύνδεση της δυσλεξίας με την αυξημένη ικανότητα για πολυδιάστατη αντίληψη στον χώρο.
Ψυχολόγοι από το Πανεπιστήμιο του Μίντλεσεξ στη Βρετανία υπέβαλαν σε κάποιες δοκιμασίες 41 άνδρες και γυναίκες. Οι μισοί ήταν δυσλεξικοί, οπότε είχαν δυσκολίες στην εκμάθηση γραφής, ανάγνωσης και ορθογραφίας.
Οι ερευνητές μέτρησαν τις επιδόσεις τους στον προσανατολισμό και στην οπτική αντίληψη του χώρου. Οποιος νομίζει ότι αυτά χρειάζονται μόνο για να διαβάσουμε έναν χάρτη ή όταν παρκάρουμε κάνει λάθος. Ακριβώς αυτή η ικανότητα του εγκεφάλου να επεξεργάζεται με ακρίβεια τρισδιάστατες πληροφορίες είναι το κλειδί για την επιτυχία στην καλλιτεχνική δημιουργία.
Οι δυσλεκτικοί άνδρες τα πήγαν καλύτερα από τους άλλους άνδρες σε πολλές από τις δοκιμασίες, όπως η ανάκληση στη μνήμη λεπτομερειών που έχουν σχέση με σχήματα. Ηταν επίσης πιο γρήγοροι και πιο ακριβείς στην πλοήγηση στους δρόμους μιας «εικονικής πόλης» στην οθόνη υπολογιστή.
Παραδόξως, οι δυσλεξικές γυναίκες δεν είχαν καλύτερη αντίληψη του χώρου από τις άλλες, ίσως «επειδή η ικανότητα επεξεργασίας τρισδιάστατων εικόνων είναι πιο αναπτυγμένη στον εγκέφαλο των ανδρών» λέει η δρ Νίκολα Μπράνσγουικ, επικεφαλής της ομάδας των ερευνητών.
Οι επιστήμονες ομολογούν ότι υπάρχουν πολλές και διάφορες ερμηνείες για τα ευρήματα, όπως λ.χ. ότι οι δυσλεξικοί αναπτύσσουν καλύτερη αίσθηση του χώρου για να αναπληρώσουν τα προβλήματα που έχουν με τη γλώσσα.
Η εξήγηση που δίνουν οι περισσότεροι ειδικοί είναι ότι ο δυσλεξικός εγκέφαλος σκέπτεται πιο αποτελεσματικά με εικόνες και όχι με λέξεις.
«Επιπλέον, πολλοί δυσλεξικοί προτιμούν να βρίσκουν λύσεις στα προβλήματα με τη σκέψη και τη δράση, παρά με την ομιλία. Αυτό ίσως βοηθάει τους δυσλεξικούς άνδρες να αναπτύξουν το είδος των δεξιοτήτων που είναι απαραίτητες για τις καλές τέχνες» λέει η δρ Μπράνσγουικ. Και υπερκινητικός και... ανάποδος στη γραφή
Αρχιτέκτων, ζωγράφος, γλύπτης, μουσικός, εφευρέτης, μηχανικός, ανατόμος, γεωμέτρης και επιστήμων, ο Λεονάρντο ντα Βίντσι (αυτοπορτρέτο δεξιά) ήταν μια από τις πιο ιδιοφυείς προσωπικότητες όλων των εποχών. Εκτός από δυσλεξία, πιστεύεται ότι έπασχε και από υπερκινητικότητα (διαταραχή ελλειμματικής προσοχής). Εγραφε συνήθως τις σημειώσεις του ανάποδα, από τα δεξιά προς τα αριστερά. Δυσλεξικός ήταν και ο μεγαλύτερος ζωγράφος του 20ού αιώνα, ο Πάμπλο Πικάσο (έργο και φωτογραφία επάνω), ένας πολύ κακός μαθητής ο οποίος δυσκολευόταν με την ανάγνωση σε όλη του τη ζωή.
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου