Ακούγεται σαν ευφυολόγηµα, αλλά δεν είναι: «Η καλύτερη εκπαιδευτική µεταρρύθµιση είναι αυτή που δεν θα χρειαστεί να... ξαναγίνει τον επόµενο χρόνο»!
Ακριβώς αυτό είναι το ζητούµενο στον διάλογο που άνοιξε την Κυριακή από το Ρέθυµνο η κυβέρνηση για τις αλλαγές στη δοµή και τις λειτουργίες της Τριτοβάθµιας Εκπαίδευσης.
– Να προκύψει ένα µοντέλο µακράς διαρκείας, το οποίο θα διασφαλίζει σταθερούς κανόνες λειτουργίας των εκπαιδευτικών ιδρυµάτων.
Για να συµβεί αυτό όµως πρέπει να υπάρξουν τώρα ορισµένες προϋποθέσεις. Πολύ συγκεκριµένες και απολύτως εφικτές.
Πρώτον, να συγκλίνουν οι θέσεις τουλάχιστον των δυο µεγάλων κοµµάτων εξουσίας, αφού η Αριστερά καθώς φαίνεται δεν προτίθεται να προσέλθει καν στον διάλογο. Το ΠΑΣΟΚ και η Ν.Δ. ούτως ή άλλως δεν έχουν αγεφύρωτες διαφορές στα θέµατα της Παιδείας και δεν πρέπει να αφήσουν και αυτή την ευκαιρία να πάει χαµένη. Αποτελεί εθνικό καθήκον τους να συµφωνήσουν σε ένα σχέδιο, το οποίο θα οδηγήσει σε σύστηµα Τριτοβάθµιας Εκπαίδευσης µε σαφή χαρακτηριστικά:
βιωσιµότητα, αξιοπιστία και αποτελεσµατικότητα.
Δεύτερον, να αποκτήσει φωνή η σιωπηλήπλειοψηφία της ακαδηµαϊκής κοινότητας. Η µεγάλη πλειονότητα των καθηγητών και των φοιτητών θέλει να αλλάξουν τα πράγµατα. Αλλά το ιδιότυπο καθεστώς που κυριαρχεί από χρόνια στα εκπαιδευτικά ιδρύµατα τους ωθεί στην αδράνεια, δυσχεραίνει τις πρωτοβουλίες τους και δεν αφήνει τη φωνή τους να ακουστεί.
Τρίτον, να λειτουργήσει η στοιχειώδης δηµοκρατική διαδικασία στα πανεπιστήµια ώστε να ακυρωθεί το «ιµπέριουµ της αυθαιρεσίας» που επιβάλλουν ορισµένες µειοψηφίες παραλύοντας κάθε συζήτηση για αλλαγή ή ακόµη και αυτή καθαυτή τη λειτουργία του υφιστάµενου καθεστώτος, µε καταλήψεις, καταστροφές και εντάσεις. Και τέταρτον, να ανατραπεί η «κουλτούρα της ακινησίας» που έχουν επιβάλει συνδικαλιστικές συσπειρώσεις, οργανωµένες οµάδες και πρόσωπα µε υστερόβουλες επιδιώξεις. Η νοοτροπία «να µην αλλάξει τίποτε» καταδίκασε το ελληνικό πανεπιστήµιο σε παραλυσία, αναξιοπιστία και περιθωριοποίηση.
Η εποχή και οι ανάγκες της απαιτούν να οργανωθεί άµεσα Τριτοβάθµια Εκπαίδευση σύγχρονη, ανοικτή στη γνώση και την έρευνα, ικανή να συµβάλει στην πρόοδο της κοινωνίας και την οργάνωση της οικονοµίας.
Δεν θα υπάρξουν πολλές ευκαιρίες να προλάβουµε το τρένο. Αυτή που διαµορφώνει το πλαίσιο εργασίας το οποίο κατέθεσε το υπουργείο Παιδείας µάλλον είναι η τελευταία. Θα κριθούν ως κατώτεροι των περιστάσεων όσοι έχουν τη δυνατότητα, αλλά και την υποχρέωση, να την αξιοποιήσουν και δεν το πράξουν.
Ακριβώς αυτό είναι το ζητούµενο στον διάλογο που άνοιξε την Κυριακή από το Ρέθυµνο η κυβέρνηση για τις αλλαγές στη δοµή και τις λειτουργίες της Τριτοβάθµιας Εκπαίδευσης.
– Να προκύψει ένα µοντέλο µακράς διαρκείας, το οποίο θα διασφαλίζει σταθερούς κανόνες λειτουργίας των εκπαιδευτικών ιδρυµάτων.
Για να συµβεί αυτό όµως πρέπει να υπάρξουν τώρα ορισµένες προϋποθέσεις. Πολύ συγκεκριµένες και απολύτως εφικτές.
Πρώτον, να συγκλίνουν οι θέσεις τουλάχιστον των δυο µεγάλων κοµµάτων εξουσίας, αφού η Αριστερά καθώς φαίνεται δεν προτίθεται να προσέλθει καν στον διάλογο. Το ΠΑΣΟΚ και η Ν.Δ. ούτως ή άλλως δεν έχουν αγεφύρωτες διαφορές στα θέµατα της Παιδείας και δεν πρέπει να αφήσουν και αυτή την ευκαιρία να πάει χαµένη. Αποτελεί εθνικό καθήκον τους να συµφωνήσουν σε ένα σχέδιο, το οποίο θα οδηγήσει σε σύστηµα Τριτοβάθµιας Εκπαίδευσης µε σαφή χαρακτηριστικά:
βιωσιµότητα, αξιοπιστία και αποτελεσµατικότητα.
Δεύτερον, να αποκτήσει φωνή η σιωπηλήπλειοψηφία της ακαδηµαϊκής κοινότητας. Η µεγάλη πλειονότητα των καθηγητών και των φοιτητών θέλει να αλλάξουν τα πράγµατα. Αλλά το ιδιότυπο καθεστώς που κυριαρχεί από χρόνια στα εκπαιδευτικά ιδρύµατα τους ωθεί στην αδράνεια, δυσχεραίνει τις πρωτοβουλίες τους και δεν αφήνει τη φωνή τους να ακουστεί.
Τρίτον, να λειτουργήσει η στοιχειώδης δηµοκρατική διαδικασία στα πανεπιστήµια ώστε να ακυρωθεί το «ιµπέριουµ της αυθαιρεσίας» που επιβάλλουν ορισµένες µειοψηφίες παραλύοντας κάθε συζήτηση για αλλαγή ή ακόµη και αυτή καθαυτή τη λειτουργία του υφιστάµενου καθεστώτος, µε καταλήψεις, καταστροφές και εντάσεις. Και τέταρτον, να ανατραπεί η «κουλτούρα της ακινησίας» που έχουν επιβάλει συνδικαλιστικές συσπειρώσεις, οργανωµένες οµάδες και πρόσωπα µε υστερόβουλες επιδιώξεις. Η νοοτροπία «να µην αλλάξει τίποτε» καταδίκασε το ελληνικό πανεπιστήµιο σε παραλυσία, αναξιοπιστία και περιθωριοποίηση.
Η εποχή και οι ανάγκες της απαιτούν να οργανωθεί άµεσα Τριτοβάθµια Εκπαίδευση σύγχρονη, ανοικτή στη γνώση και την έρευνα, ικανή να συµβάλει στην πρόοδο της κοινωνίας και την οργάνωση της οικονοµίας.
Δεν θα υπάρξουν πολλές ευκαιρίες να προλάβουµε το τρένο. Αυτή που διαµορφώνει το πλαίσιο εργασίας το οποίο κατέθεσε το υπουργείο Παιδείας µάλλον είναι η τελευταία. Θα κριθούν ως κατώτεροι των περιστάσεων όσοι έχουν τη δυνατότητα, αλλά και την υποχρέωση, να την αξιοποιήσουν και δεν το πράξουν.
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΑ ΝΕΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου