ΑΘΛΗΤΙΚΑ ΣΧΟΛΕΙΑ

Στον χώρο του σχολικού αθλητισμού τα αποτελέσματα είναι αποκαρδιωτικά. Τα σχολικά πρωταθλήματα και τα αθλητικά σχολεία (τα λεγόμενα Τμήματα Αθλητικής Διευκόλυνσης) περιορίστηκαν δραστικά μετά την απόφαση του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, το οποίο περιέκοψε το κονδύλι των 2,7 εκατ. ευρώ που ήταν πέρυσι το κόστος τους. Στη φωτογραφία μαθήτριες του δημοτικού σχολείου συμμετέχουν σε αγώνες στίβου στο Εθνικό Στάδιο Λευκάδας.

Πρωταθλητές και βαλκανιονίκες, νέοι και νέες που ζουν για τον αθλητισμό και τον θεωρούν κεντρική κατάκτηση της ενήλικης ζωής τους, αποφοιτούν τα τελευταία χρόνια από τα αθλητικά σχολεία της χώρας. Ή όπως λέει η μητέρα αθλήτριας που μίλησε στο «Βήμα», νέοι που θεωρούν τον αθλητισμό ως «τον δικό τους τρόπο ζωής». Στον χώρο της εκπαιδευτικής κοινότητας ωστόσο ο περιορισμός των αθλητικών σχολείων εφέτος λόγω οικονομικής κρίσης έριξε ένα «πέπλο αμφιβολίας» πάνω στους ώμους των νέων αθλητών.

«Το σχολείο μας το διέλυσαν» λέει η κυρία Μαρία Σκέντζου, μητέρα 16χρονης κολυμβήτριας που φοιτούσε στο Αθλητικό Σχολείο Ηλιούπολης. «Τα Τμήματα Αθλητικής Διευκόλυνσης τα ενσωμάτωσαν στο κανονικό σχολείο, καθώς όρισαν την προϋπόθεση της συμμετοχής 12 ατόμων στα ατομικά αθλήματα (από 8 που ήταν) και 20 ατόμων στα ομαδικά (από 12 που ήταν).Το αποτέλεσμα φυσικά ήταν ότι,εφόσον δεν υπήρχαν τόσο πολλά παιδιά για το αθλητικό τμήμα, απλά εφέτος δεν θα λειτουργήσει» λέει. Πώς λειτούργησε αυτό στην ψυχολογία της κόρης της;

«Απογοητεύτηκε τελείως» απαντά η κυρία Σκέντζου. «Και έχασε και την πρωινή της προπόνηση, καθώς εγώ δεν μπορώ να την πηγαίνω το πρωί να προπονείται εκτός σχολικού χρόνου.Αυτό σημαίνει ότι κάνει μόνο την απογευματινή της προπόνηση. Οπότε δεν μπορεί να κάνει πλέον πρωταθλητισμό. Δεν έχει τη φυσική κατάσταση και δεν μπορεί να πιάσει τα όρια που απαιτούνται για τη συμμετοχή στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα. Κάτι που πέρυσι το έπιανε με ευκολία.Και το έκανε χάρη στη βοήθεια του αθλητικού σχολείου» λέει με πικρία η κυρία Σκέντζου. «Επιπροσθέτως είναι εφέτος στην κρίσιμη τάξη της Β΄ Λυκείου που πρέπει να πάρει μια απόφαση ζωής και να δει αν θα ακολουθήσει την οδό του αθλητισμού και επαγγελματικά» συνεχίζει.

«Για την κόρη μου ο αθλητισμός είναι τρόπος ζωής» καταλήγει.

Τέρμα λοιπόν στον ελληνικό σχολικό αθλητισμό που τροφοδοτούσε επί χρόνια με μικρά «διαμάντια» τη Διεθνή Ομοσπονδία Σχολικού Αθλητισμού; Και τι θα γίνει με την εκπροσώπηση της χώρας μας στους αγώνες που θα γίνουν τον Απρίλιο στη Βραζιλία και στην Κίνα για τους οποίους και ετοιμάζονταν πυρετωδώς οι αθλητικές ομάδες στα σχολεία;

Αυτή τη στιγμή τα αποτελέσματα είναι αποκαρδιωτικά στον χώρο του σχολικού αθλητισμού. Τα σχολικά πρωταθλήματα και τα αθλητικά σχολεία (τα λεγόμενα Τμήματα Αθλητικής Διευκόλυνσης) περιορίστηκαν δραστικά μετά την απόφαση του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους το οποίο περιέκοψε το κονδύλι των 2,7 εκατ. ευρώ που ήταν πέρυσι το κόστος τους. Κι αυτό γιατί δεν είχαν εξοφληθεί ακόμη οι οφειλές της προηγούμενης χρονιάς.

Εφέτος μόνο 180 αθλητικά τμήματα (και μόνο δύο στην Αττική) λειτουργούν σε ολόκληρη τη χώρα, από τα 905 που λειτουργούσαν πέρυσι προπονώντας αθλητές από 29 διαφορετικά αθλήματα. Περισσότερα από 12.000 άτομα φοιτούσαν στα 145 σχολεία που είχαν Τμήματα Αθλητικής Διευκόλυνσης. Και μπορεί κάποιοι να σχολίαζαν ότι μαθητές χρησιμοποιούσαν τα προηγούμενα χρόνια τα αθλητικά σχολεία για να επιτύχουν την εύκολη είσοδό τους στην ανώτατη εκπαίδευση της χώρας, αλλά κανείς δεν πρέπει να υποτιμά εκείνους που θέλουν πραγματικά να γίνουν αθλητές.

«Εμείς θα συνεχίσουμε...»

«Η ζωή μας έχει ανατραπεί» λέει ο 15χρονος αθλητής Νίκος Κουτσομπίνας που φοιτούσε σε αθλητικό σχολείο του Πειραιά και αποφάσισε να συνεχίσει τις προπονήσεις του έστω και εκτός σχολείου. «Ξυπνάω πλέον 6 η ώρα το πρωί για να προλάβω να πάω στην προπόνησή μου και στη συνέχεια πάω στο σχολείο μου.Εκεί κανείς δεν μας υποστηρίζει» δηλώνει. «Μας φωνάζουν οι καθηγητές όταν αργούμε, μας λένε να αφήσουμε τον αθλητισμό. Ολα αυτά μάς επιβαρύνουν ψυχολογικά και έχουν πέσει οι βαθμοί μας σε άλλα μαθήματα. Είναι πολύ δύσκολο. Αλλά θα συνεχίσουμε.Στεκόμαστε στα πόδια μας.Θέλω να πιστεύω ότι ο θεσμός των αθλητικών σχολείων θα επανέλθει. Αλλά δεν το περιμένω».
Ο φίλος του και συμμαθητής του Αλέξανδρος Μορένο συμπληρώνει ότι αλλάζει κάθε πρωί δύο συγκοινωνίες για να πάει στην προπόνησή του. « Πηγαίνουμε πλέον στον αθλητικό μας όμιλο» λέει μιλώντας στο «Βήμα». «Είναι δύσκολο για όλους μας και αυτή η ανασφάλεια έχει επηρεάσει την επίδοσή μας και στο σχολείο» δηλώνει. «Κουραζόμαστε και στα μαθήματα, οι καθηγητές δεν μας υποστηρίζουν και μας προκαλούν προβλήματα. Εύχομαι όλα να διορθωθούν» καταλήγει.

Τον Νίκο αλλά και τον Αλέξανδρο μεταφέρει κάθε πρωί μετά την προπόνηση στο σχολείο τους η μητέρα του Νίκου κυρία Ελένη Σκανδάλη. «Ο γιος μου γνώρισε τον αθλητισμό μέσα στο σχολείο και από το σχολείο» δηλώνει στο «Βήμα». «Πάντα του άρεσε η κολύμβηση και όταν την είχε κόψει για λίγα χρόνια μού το έλεγε συνέχεια. “ Μαμά, δεν μ΄ αγαπάς, γι΄ αυτό δεν με πηγαίνεις”έλεγε. Στο σχολείο είχε την ευκαιρία να ασχοληθεί πιο εντατικά με τον αθλητισμό. Θυσίαζε και τη βόλτα του για να πάει στην προπόνηση. Ηταν δική του επιλογή να πάει στο αθλητικό σχολείο. Και εμένα με έκανε περήφανη.Από τον αθλητισμό έχει μάθει να σέβεται τη φύση, να είναι υπεύθυνος, να προσέχει τη βάρκα του, τα αντικείμενα που χρησιμοποιεί, να σέβεται τον προπονητή του.Τα παιδιά μας εκτός των άλλων είχαν πάντα μια φοβερή ενέργεια προτού ξεκινήσουν την προπόνησή τους. Και τώρα το κράτος τα παίρνει όλα πίσω.Είναι κρίμα.Ούτε καν μας δικαιολογούν τις απουσίες στο σχολείο αν αργήσουμε κάποια φορά, καθώς ζητούν ειδικό χαρτί από την ομοσπονδία του και δεν δέχονται τα έγγραφα που πηγαίνουν από τον αθλητικό του όμιλο» δηλώνει.

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ